6. One happy island/family

Lieve lezers,

Allereerst mijn wel gemeende excuses voor het lange wachten voor een nieuwe blog. Maaaaar hier is hij dan eindelijk!
Wat heb ik weer ontzettend veel meegemaakt! Zo veel dat ik echt niet weet waar ik moet beginnen..het songfestival, bugaloe, of de prachtige week met mijn ouders..?

Maar ik heb het allemaal weer op 'papier' kunnen zetten dus ik zou zeggen pak lekker een bakje koffie, plof neer op de bank en laat je opnieuw wanen in mijn leventje in ARUBA

Ik ga beginnen over het misschien wel mooiste strand van Aruba. In mijn vorige blog was te lezen dat ik er nog nooit was geweest, inmiddels nu al 5 keer.
BABYBEACH.
En er is niks van gelogen, wat een prachtig strand! Super mooi wit zand, helder blauw water en misschien wel het bijzonderste: Schildpadden spotten!

 

Na heerlijk veel zon, zwemmen met de vissen en relaxen op het strand is het eigelijk een standaard ritueel om daarna lekker uiteten te gaan bij de ‘Zeerovers’. Een local tentje op het water, de bootjes komen om de minuut aangevaren met kilo’s vis! De vis wordt direct bereid en vervolgens geserveerd in een grote mand om er zo gezamelijk met zijn allen van te eten, zonder bestek.
Met een prachtige zonsondergang, biertjes en leuke mensen kon mijn dag niet meer stuk!
 

Dan nu mijn avontuur over het HOH songfestival.
 

Misschien al wel wat voorbij zien komen op facebook. Maar op 2 nov was het HOH songfestival en dit was veel groter dan ik had verwacht. Ik heb van te voren 4x moeten oefenen met een band waar ik tevens mijn concurrenten heb kunnen beluisteren. Het waren allemaal locals en onbekende (arubaanse) liedjes. Wat een cultuurshock. Daar stond ik dan midden in Aruba in een studio om mijn liedje te gaan oefenen met een arubaanse band. Een en al papiaments gelul om me heen, ik verstond er niks van maar vond het stiekem wel heel grappig en bijzonder. En ik heb weer veel nieuwe mensen leren kennen.
Mijn zorgmanager zou voor een jurk zorgen en wilde graag mijn make-up doen. En dat heeft ze super gedaan. Wat een prachtige jurk, ik zou er zo in kunnen trouwen.
Voor de show begon ging ik dus bij mijn zorgmanager langs zodat ze mijn make-up kon doen. 
 

Daarna vertrok ik naar de Ballroom in het Marriot hotel waar het songfestival plaats vond. Ik mocht hier pas mijn jurk aan doen want het zou leuker zijn als de mensen mij binnen zagen komen in een ‘wel leuke jurk’ en zodra ik op moest een ‘wauw jurk’ aan had. Haha heb me laten vertellen dat we zo meer punten konden scoren, dus dan doen we dat natuurlijk  (hahaha zo grappig!).
 

     
Mijn team was er natuurlijk om mij te ondersteunen en aan te moedigen.
De zaal liep vol, de presentatoren zeiden hun zegje (geen idee wat want ook dit was in het Papiaments). Ik was als nummer 5 en heb even laten zien wat ik in huis had.
Uiteindelijk ben ik nummer 2 geworden (van de 16).
 

Paar seconden later kwamen de locals op me af om me te feliciteren en om met mij op de foto te gaan, zo grappig! In het ziekenhuis hebben veel mensen het er nog over en ik word er bijna nog elke dag op aangesproken, ‘ooo you’re sabien?? The singer!’. Ervaring die niemand mij meer afpakt! (voor de liefhebbers is er een filmpje bij toegevoegd, deze is terug te vinden onder het kopje 'video's).


Het zingen valt in de smaak, en waar ik in Nederland al droomde van een avondje zingen heb ik hier nu werkelijkheid van gemaakt.
Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en mag nu live zingen tijdens de happy hours in de bugaloe. Een toffe tent, waar in mijn vorige blogs al meer over te lezen was.
Na een weekje een repertoire (1,5uur zingen is behoorlijk veel tekst) uit mijn hoofd te hebben geleerd mocht ik eindelijk optreden met 2 andere meiden. TOP!
Eerste keer was erg spannend maar zo leuk! (ook van bugaloe kun je een fimpje terug vinden!)

Nu ik dit heb geschreven valt mij op dat echt alleen de positieve dingen blijven hangen, gelukkig maar! Want een week voor het songfestival heb ik ziek op bed gelegen met een heftige keelontsteking. Ik zat tijdens mijn keelontsteking in de nachtdienst en ik weet dat het ziekmelden hier op Aruba heel lastig is maar ik kon op een begeven moment echt niet meer. In aruba hadden ze te maken met veel ziekteverzuim waardoor ze de ziekmeld-procedure wat lastiger hebben gemaakt. Ik heb mezelf ongeveer 4x ziek moeten melden bij verschillende mensen, daarna kreeg ik een mail zodat ik direct langs een dokter kon gaan. De dokter moest bevestigen dat ik echt ziek was. En eigenlijk moest ik ook nog naar mijn verzekeringmaatschappij. En dat allemaal terwijl je maar 1 ding wilt: je bed in..!
Maar goed ook dat hebben we weer overleefd. Maar dat was wel een wat zware periode. Ik voelde me op dat moment erg alleen en geisoleerd. Gelukkig klopte er op een begeven moment 2 vriendinnetjes aan om me even te steunen, wat op dat moment heel fijn was! Maar inmiddels ben ik er nu weer helemaal boven op en was ik dit alweer bijna vergeten.

Naast het zingen kan ik ook mijn andere hobby hier op aruba goed uitoefenen. Namelijk tennis, maar niet zomaar tennis: Beachtennis! Elke ma, wo en za worden er lessen gegeven en ooo wat vind ik het leuk! Lekker met je blote voetjes in het zand, kort broekje en lekker potje beachtennisen. Aruba is echt voor mij gemaakt. 
 

Mijn werk voelt nog steeds niet als werk. Ik heb het zo erg naar mijn zin, de 40u per week vliegt voorbij. Wat een lieve mensen allemaal, iedereen heeft het naar zijn zin en iedereen vraagt hoe het met me gaat (ook mensen die je niet kent of nog nooit hebt gezien!). Het is wel hard werken maar dat is het zeker waard. Als het even niet mee zit of het werk zwaar is hoef ik alleen maar door het raam te kijken en dan kan ik weer heel de wereld aan! 
 

(ringelen met de bel, zodat iedereen weet dat bezoekuur voorbij is!) 
Wat me ook opvalt is dat ze hier erg bezig zijn met teambuilding, ik heb al verschillende activiteiten ondernomen. Waarschijnlijk door die vele teambuildingsdagen is het team ook zo leuk onder elkaar. Zo hadden we pas geleden ‘GAMES’ in het water en op het land. Verschillende teams uit het ziekenhuis streden tegen elkaar en achteraf dronken we gezellig een biertje. En de ‘games’  zijn hier niet zoals in Nederland (denk aan standaard bowlen) hier pakken ze dat heel anders aan:
 

  ​

Het avondleven is hier ook top. Niet zoveel mogelijkheden maar dat maakt het juist leuk, je hoeft niet te zoeken waar de mensen zijn. Eigenlijk zit er een standaard routine in. Je begint bij de Gusto, dan de Sandbar en eindigd (afterparty) in the Mill. Ik zou alleen al over het stapleven een heel boek kunnen schrijven maar dat zal ik jullie besparen. Sommige avonden kan ik ook niet meer helemaal navertellen..haha (sorry mam). Maar ik heb me laten vertellen dat dat de beste avonden zijn.
 

Dan nu misschien wel het aller leukste: MIJN EERSTE BEZOEK in aruba!
Wat was ik gespannen. Ik ben direct na mijn ochtend dienstje naar het vliegveld gescheurd. Mijn vriendinnetjes zeiden nog: ‘jeetje sab wat ga je vroeg? Ze komen toch pas rond 18uur?’. Maar ik kon niet meer wachten. Dus rond 16.30uur stond ik er klaar voor. Ik heb al bij andere mensen kunnen spieken naar hun hereniging waar ik stiekem al een beetje emotioneel van werd. En toen was het zo ver op het digitale bord stond dat TUI was geland en niet veel later kwamen ze dan eindelijk door de deuren. Wat had ik daar naar uit gekeken, eindelijk weer mijn ouders om mij heen! Ik stond nog met tranen over mijn wangen van blijdschap en trillende beentjes toen mijn vader wat begon te vertellen:‘ Sabien we hebben je kamertje in Aruba op de fotos gezien maar dat vonden we nog een beetje leeg dus daarom hebben we een verassing voor je meegenomen’. Ik begreep er op dat moment niet zo veel van maar ik draaide me om en: WAAAAAH mijn lieve zus kwam door de deuren gelopen! Mijn geluk kon niet meer op. Na heel veel knuffels konden we eindelijk naar mijn autotje. Eenmaal in mijn autotje gepropt kon mijn rondleiding door aruba beginnen. In de auto ging ik eigenlijk pas denken.. maar melis kom je in februari nu ook nog? En lola dan? En onze whatsapp gesprekken? Ik was total flabbergasted en nog een beetje van slag. Ze hebben het zo goed gespeeld en ik heb geen een moment gedacht dat melis ook naar aruba zou komen.
In onze gezinsapp was nog te lezen (incl foto) dat mam en pap samen waren vertrokken:
 

 'sabien we zijn onderweg!' 

 

 'veel plezier mam en pap, lola is lekker bij ons'

 Maar daar zat dus een heel complot achter. Dit was de werkelijkheid:
 

Mijn ouders verbleven in een hotel vlak bij mij en mijn zus kwam dus gezellig bij mij slapen! ZO FIJN. 
Ik heb geprobeerd om deze week uit te typen maar dat is onbegonnen werk. Mar gelukkig spreken de fotos voor zich! Dus houdt je vast want het volgende stuk bestaat vooral uit veel fotos bekijken! 

Er stond van alles op de planning. Natuurlijk heb ik ze meegenomen naar de prachtige stranden en hebben we gesnorkeld met de schildpadden/vissen.
 

We hebben natuurlijk gegeten bij mijn favo-restaurantje de Zeerovers en vooral niet te vergeten mijn favoriete cocktails! 
 

  ​

En natuurlijk zijn ze naar mij komen luisteren tijden de happy hours in Bugaloe. 
 

Tevens was ik jarig in deze week en voor het eerst in mijn leven heb ik mijn verjaardag buiten kunnen vieren in een zomers jurkje. 23 November, 29 graden, op Aruba en mijn lieve familie, beter kon mijn verjaardag niet worden. Heerijke dag gehad, lekker naar het strand en ‘s avond een super stap avondje met de meiden!

 

Ook zijn we naar San nicolas gegaan. Een leuk stadje waar ze hele grote muurschilderingen hebben gemaakt. Leuke locatie voor leuke fotos!
 

Daarnaast hebben mijn ouders mijn nieuwe vrienden ontmoet die ik hier op aruba heb gemaakt:
 

hahah grapje natuurlijk! Naast de lieve ezels hebben ze ook echt mijn lieve arubaanse vriendinnetjes ontmoet!
 

   ​

En om ze echt te laten zien hoe mijn leventje er uit ziet heb ik ze natuurlijk mee genomen naar mijn werkplek, Het ziekenhuis!

 

Ik kan nog zoveel meer over deze fantastische week vertellen maar de foto’s spreken hopelijk voor zich. Ik heb ontzettend genoten en het was super speciaal om dit zo met zijn viertjes te kunnen beleven. 

 

Maar helaas moest er ook een einde aan komen en heb ik ze 10 dagen later weer uit moeten zwaaien.
Maar niet getreurd want over een kleine 4 weken komt lieve Maartje naar aruba om samen knallend het nieuwe jaar in te gaan. Ook weer zo bijzonder en iets leuks om alvast naar uit te kijken.
Maar dat maakt het niet minder moeilijk om in een stil huisje terug te komen..beseffen dat je familie weer in het vliegtuig terug naar nederland vliegt. Dat ik ze niet meer binnen 1 minuut kan zien als ik dat zou willen. Maar gelukkig waren mijn lieve vriendinnen hier en besloten we om een mooie zonsondergang te gaan bekijken. En hoe kan dat beter dan in een kano! WAUW wat een uitzicht en zooo relaxt.
 

Dat relaxt was ook weer snel weg toen er een vis in de kano sprong. Maar na een hoop gegil en gehak met een paddel is de vis weer veilig terug in het water en konden wij (en de vis) weer ademhalen.

Dit verhaal klinkt waarschijnlijk weer als: ´one happy island´. Maar altijd happy is het niet. Van de week is mijn tas gestolen met veel waardevolle spullentjes. Na aangifte te hebben gedaan zijn er gelukkig al weer veel spulletjes terecht, behalve mijn telefoon. Ik heb inmiddels een ander nummer dus voor de liefhebbers die graag mijn nummer willen kunnen mij even een berichtje sturen via facebook!
Ben er weer druk mee bezig geweest, heen en weer van politie bureau. En net nu ik dacht dat het even niet erger kon, begaf mijn auto het ook nog eens..
Tja zonder telefoon, zonder nummers..stond ik daar aan de kant van de weg. naja aan de kant? eigenlijk gewoon midden op de weg. Ik kon geen kant op, na 1 minuut was er al een zichtbare file achter mij ontstaan. Ik stapte voorzichtig uit mijn autotje en maakte een zielige pruil-lip. Maar helaas niemand die dit arme meisje kwam helpen. Na ongeveer 10 minuten heb ik nogmaals geprobeerd en yessss hij deed het weer! niet voor lang maar ik heb de auto en mezelf wel veilig kunnen stellen. 

Omdat ik niet wil afsluiten met dit ellendige verhaal. Hier nog een paar foto's van wél een happy island én happy sabien. Wat na regen komt zonneschijn! Heel veel zonneschijn in dit geval! 
  

Zo, nu zijn jullie weer allemaal up to date!
Ik zal proberen om mijn volgende blog iets eerder te plaatsen!
 

Heeeeeeeeeele dikke kus vanuit het (altijd) zonnige Aruba/One happy island.